چرا یکی از تشکل های تجهیزات پزشکی اصرار دارد تا تعدادی از شرکت ها خصوصا شرکت های جوانتر – را در یک سالن اختصاصی مستقر کند؟
شاید بد نباشد مقداری به این موضوع عمیق تر نگاه کنیم. سال گذشته برای اولین بار و به صورت پنهان و ناگهانی، یکی از سالن های نمایشگاه بین المللی به صورت اختصاصی (و البته یا پنهانکاری مجری) به یکی از تشکل ها اختصاص یافت.تشکل مربوطه راسا به ثبت نام برای حضور شرکت های خاص و دست چین اقدام کرد. این سوال وجود دارد که هدف تشکل مربوطه از این کار چه بوده است؟
اسم این کار «توانمندسازی» گذاشته شده است. مجدد این سوال هست که در آن سالن خاص، چه اقداماتی انجام می شود که شرکتهای حاضر در آن سالن توانمندتر از بقیه شرکت ها در سالن های دیگر می شوند؟
قطعا خاک آن سالن حاصلخیزتر از بقیه سالن ها نیست. به نظر من آن تشکل با نفوذ شدیدی که در بین دولتی ها دارد، سال گذشته عملا 80 تا 90 درصد وقت و ذهن دولتی ها را به آن سالن معطوف کرد. از این جهت تعداد زیادی از شرکتهایی که در آن سالن بودند، استفاده زیادی از این فرصت – نمی دانم می توانیم اسم رانت را براش تعریف کنیم یا نه – بردند و قاعدتا مشتاق هستند این حرکت شیرین ادامه پیدا کند.
چند سوال مطرح می شود:
- تکلیف بقیه شرکتها در سالن های دیگر چه می شود؟ قاعدتا اگر بیشتر شرکتهای سالن خاص برای هر مترمربع غرفه، پول نداده باشند، کمتر از آن پرداخت نکرده اند. پس چرا باید حق آنها تضیع شود و نتوانند عادلانه مشابه شرکتهای آن سالن خاص از منافع نمایشگاه استفاده کنند؟
شنیده ام که موضوع آن قدر جذاب شده که چند شرکت علاوه برغرفه خود درسالن های دیگر، امسال تلاش دارند در همان سالن خاص هم یک غرفه دوم بگیرند. این یعنی اینکه منافع آنها در سالن اصلی همیشگی کمتر تامین می شده است. خلاصه یک نفر بفرماید گناه و تقصیر شرکتهای بیرون از آن سالن خاص چیست که باید کمتر از نمایشگاه بهره ببرند؟
2 . یک سوال بزرگ از دولتی ها مانند مسئولان معاونت علمی ریاست جمهوری، سازمان غذا و دارو و اداره کل تجهیزات پزشکی وجود دارد و آقایان باید جدی پاسخگو باشند. چرا در سال گذشته منحصرا برای آن سالن برنامه ریزی کرده بودید و تقریبا تمام انرژی خودتان را در آن سالن متمرکز کردید؟
مگر در سالن های دیگر تولیدکننده نداشتیم؟ یا مثلا آیا هیچ شرکت دانش بنیانی در سالن های دیگر وجود نداشت؟ شخصا شاهد بودم که تیم حفاظت فیزیکی وزیر بهداشت ( با فشارو اصرار تیم مدیریت قبلی اداره تجهیزات) اصرار شدید داشتند تا وزیر را به سرعت و فقط به سالن خاص هدایت کنند. اصلا مگر وارد کنندگان یا شرکتهای خدماتی یا خارجی ها حق بهره برداری مساوی از امتیازات نمایشگاه را نباید داشته باشند؟
شیطنت در نمایشگاه
اگر تلاش اعضای هیئت انجمن مدیره تولیدکنندگان از روز اول نمایشگاه نبود، و اگر دستگاه های نظارتی و برخی افراد سیاسی – خصوصا از مجلس و جاهای دیگر که مایل نیستم اسمشان را بیاورم – فشار نمی آوردند، شاید دولتی ها ( در سال گذشته) میل چندانی برای وقت گذاشتن جدی روی سایر سالن ها نداشتند و قطعا آقای وزیر هم به دلیل ضیق وقت فقط همان سالن خاص را بازدید می کرد. بعد از نمایشگاه سال گذشته با یکی از معاونان وقت معاونت علمی صحبت می کردم. اصلا باور نمی کرد، که شرکتهای تولیدی قوی در سایر سالن ها حضور داشته اند.
شاید تصور می کرد اعضای انجمن صنفی تولیدکنندگان فقط همان تعداد معدود حاضرلن سالن 5 هستند که عموما وسایل مصرفی سبک تولید می کنند. او گفت که تولید واقعی در صنف تجهیزات پزشکی را در آن سالن خاص دیدم. واقعا شیطنت طراحان این ایده سالن خودی چقدر بوده است.
حالا یک سوال خیلی بزرگتر از رئیس نمایشگاه و معاون سازمان توسعه وجود دارد. چرا امسال هم چشمتان را به این شیطنت بسته اید و دارید مجدد اجازه این کار را می دهید؟ بر اساس صورت جلسه شورای سیاست گذاری نمایشگاه ایران هلث، مشخصا هیچ سالنی نباید به هیچ تشکلی به صورت اختصاصی در ایران هلث 1402 واگذار بشود.
مجری نمایشگاه، در اطلاعیه روزهای اول، همان سالن سال گذشته را مشخصا از جای گذاری کنار می گذارد، سپس یکی از تشکل ها هم اطلاعیه می دهد که هر کسی که در همان سالن خاص کنار گذاشته شده، غرفه می خواهد، به ما مراجعه کند. بعد از یکی دو روز ( وقتی که همه این دو اطلاعیه را دیدند)، اطلاعیه مجری اصلاح می شود، و آن تشکل هم اطلاعیه خود را حذف می کند.
در سالن خاص چه می گذرد
در جلسه بعدی شورای سیاستگذاری مجری منکر این حرکت اختصاص غرفه به تشکل خاص می شود، نماینده و مرد تصمیم گیر آن تشکل هم اعلام می کند که اطلاعیه ما اشتباهی صادرشد و ما حذف کردیم. اما در عمل کار از کار گذشته بود و آنهایی که باید آن پیام را می دیدند، متوجه شده بودند و اقدام کردند.
این اوج بی اخلاقی – اگر نگوئیم شیطنت – نیست؟ آیا همه اعضای صنف چه آنهائی که بیرون آن سالن خاص هستند و چه شرکتهائی که داخل آن سالن خاص هستند، نمی دانند موضوع آن سالن چیست؟ به نظرم دستگاه های نظارتی ورود کنند و اولا ببینند چرا آن تشکل خاص اصرار به داشتن سالن خاص دارد، بعد ببیند چرا دولتی ها درسال گذشته در آن سالن خاص خیمه زده بودند و البته ببیند چرا مسئوللن سازمان توسعه تجارت و شرکت سهامی نمایشگاه ها اصرار دارند امسال – علیرغم مصوبه شورای سیاستگذاری – کما کان موضوع را نادیده بگیرند.
تغییر سیاستگذاران نمایشگاه
طرح اختصاص سالن اختصاصی برای تشکل خاص چه مزایائی را دارد که همه این فشارها را تحمل می کنند و از تمام نفوذ خود برای حفظ این شرایط استفاده می کنند؟ حتی در جلسه آخر شورای سیاستگذاری نمایشگاه با درخواست این تشکل ، بدون احترام به نظر سایر تشکل ها و حتی نماینده صمت و بهداشت، با هدف تغییر ترکیب اعضای شورای سیاستگذاری یک نفر جدید در یک چشم بر هم زدن به شورای سیاستگذاری نمایشگاه ایران هلث 1402 اضافه شد. دلیل این ایده سالن اختصاصی چیست که این قدر برای حفظ آن مایه گذاشته می شود؟ همه به این موضوع فکر کنیم.
در نوشتار های بعدی – احتمالا بعد از نمایشگاه – تلاش می کنم این موضوع را در حد بضاعت روشنگری کنم .
ضمنا درخواست می کنم مسئولان نمایشگاه درباره اضافه شدن یک نماینده دیگر که بدون هر گونه ارتباط با موضوع واردات، صادرات و خرید و فروش کالا و لوازم و تجهیزات پزشکی و صرفا به درخواست آن تشکل خاص به صورت یک جانبه، به شورای سیاستگذاری اضافه شده توضیحاتی را برای اهالی صنف منتشر کنند.
با احترام
محسن شهادیفر 7 اردیبشهت 1402